Uzaktan…yakından…
Bir koku bir ses bir isim bir olay hep bir fotoğraf karesi besler
hafızada..
Tutup asarsın yaşanmaya değer olanları itinayla aklına ..
Her bir fotoğraf karesinin bir cümlelik özeti vardır,
Hayat bu cümlelerin biriktiği bir resimli kütüphane bırakır
yarınlara…
Geri alınamaz, iade edilemez anların bütünü…
İşte onun için mutluluğun da fotoğrafı vardır,
çünkü acının fotoğrafı vardır…
Zaman zaman ikisi içinde ‘evet’ diye cevaplandırdığım soru şudur:
Şartlar mı insanları bir arada tutar,
yoksa bir arada olmak için şartları insanlar mı zorlar ?..
Uzağı yakın yapan bizler
yakına da uzağızdır kimi zaman…
Kimbilir uzaktan daha mutluluk verebileceği içindir belki de
yakından bakamayışımız hayata…
Şartsız koşulsuz teslimiyet
o anların içinden çıkıp gelir oturur yanımıza…
Bir arada olmanın yolu bazen tesadüflerden geçebilir,
ancak uzak sandığımız uzakları bir çırpıda yakına getiren
tesadüfler değildir sadece,
yüreğimizin yılmaz isteğidir…
Bir Oyun, bir düş, bazen seyir…bazen tek bir cümle… ismine ‘hayat’ dediğimiz bir
fotoğraf albümünün içine gizleniverir…
İnsan severse ‘hiç’ olmaktan çıkan bir ‘her şey’ dir.
Zaman mekan kavramını yok sayan ilk şey cesarettir.
Uzakları yakın eder cesaret…
Uzakları yakın eder samimiyet…
Uzakları yakın, yakınları uzak eder sözlerimiz, gözlerimiz, sevgi
inanç ve bağlılıklarımız…
Mutluluğun da fotoğrafı vardır acılarımız gibi, bazen el sallar geçmişten
bazen durdurur ‘yapma’ der,
bazen yol açar ‘hadi yürü’ der..
Yakından uzaktan nerden bakarsan bak
her şekilde fırtınalar estirir insanlığımız…
Bu kimine bir söz düşürür, kimine bir fotoğraf…
Herşeyin bir şeyi vardır evet,
ve O bir şey ‘hayat’dır.
Onu nasıl dolduracağın sana kalmıştır.
O fotoğrafın içine kurulmak mı?
O fotoğrafa bakıp anlamak mı?
Bu; zaman zaman ikisi içinde ‘evet’ diye cevaplandırdığım
sorudur.
Bazen yakın…
Bazen uzak…
Sibel Bengü
DELİ MAVİLİĞİM... 