Sana ait değil bu deniz, bu sokak, bu hava,
dün ağzından çıkan kelime,
masanın üzerine bıraktığın gözyaşı artık sana ait değil…
En tatlı çağında tutunduğun aşk sana ait değil…
İçinde ‘boş ver’ barındıran her şey biter,
sonsuzluk şimdidedir, dünde değil…
Üzüldüğün kadar üzmek istiyorsun,
intikam huzura giden yol değil…
Bazen bazı kararlar konuşulmadan alınır
susmak kibirden değil…
Kimi lafta seyrelir, kimi gönülde demlenir
tercihlerimiz zekadandır, kaderden değil…
Defter bittiğinde atmak gerekir,
sabır maharet değil…
Bu dünya sana ait değil, bu dağlar, bu yollar, Aliler, Ayşeler…
ama dokunduğun herkesle her şeyle bir hesabın var,
insan olmak sözde değil…
Kimse senden cambaz olmanı beklemiyor,
cesaret ipte yürümek değil…
Dürüstlük bahanelerin arkasına gizlenmemektir
tek bir yalan söylememek değil…
İncelikli duygular başka çağın gerisinde kaldı
onları Verem de kaybettik, Covid de değil…
Aptallığımız eşitlendi, zaaflarımız eşitlendi,
yan yana yürümek istiyoruz, birbirimizi taşımak değil…
Hayat bir nevi bellek kapasitesi,
yaşayanı bağlar öleni değil…
Mutlu olmak mutlu da edebilmektir,
zannettiklerini yaşatmak değil…
Bakışlarının derinliği hüznünden gelir,
gözlerinin güzelliğinden değil…
Hüzün; bin üzüntünün eseridir,
tek bir vazgeçişin değil…
Bu yol bir daha hiçbir zaman bu adımlarla yürünmeyecek,
önyargı bir farkındalık değil…
Vicdan kör ise,
akıl anahtar değil…
Kendinde yitirdiğini ararsın hep,
hiç olmayanı değil…
Aklına düştüğü yerde filizlenir aşk
kalbini incittiği yerde değil…
Sevgi büyük bir eylemdir,
lafta gezinmek değil…
ama onun da usanıp söndüğü bir yer var
felsefesine düşmek iş değil…
Aşk tutkudan beslenir,
geçmişin trajedisinden değil…
İlkeleriniz varsa ahlak iktidardır,
hata yapmak ayıp değil…
Özlemek insanı yıpratır
yalnızlık değil…
belki özlediğin bir zaman dilimidir,
ne bileyim bir şehirdir, yoldur
illa biri değil..
Limandan ayrılan gemi isteyerek gitmiştir,
dönüş seferi teyitli değil…
Sibel BENGÜ
DELİ MAVİLİĞİM... 